Nasza akcja

Wielki finał akcji charytatywnej TVN już za nami. – Przez te 21 lat udało nam się pomóc kilku tysiącom podopiecznych. Pomagamy dzieciom, ale pomagamy też budując kliniki czy remontując szpitale – mówi Katarzyna Kolenda-Zaleska, prezes Fundacji TVN. Jak co roku przed świętami Bożego Narodzenia zaprosiliśmy widzów do udziału w charytatywnej akcji na rzecz chorych dzieci. Od listopada w Uwadze! emitowaliśmy reportaże, w których opowiadaliśmy historie podopiecznych Fundacji TVN. W tym roku widzowie wysyłając SMS-y na numer 7356 o treści POMAGAM (3,69 pln z VAT) wspierali m.in. 8-letnią Maję, siostry 4,5-letnią Michalinę i 3-letnią Magdę, bliźniaków Adriana i Kacpra, a także 10-letniego Staszka. Ten rok, ze względu na sytuację na świecie, jest wyjątkowy. - Na pewno nie jest to łatwy rok dla nikogo z nas, niepokoi jest masę, jest okrutna wojna za naszą granicą i na pewno wszyscy to przeżywamy, widzimy też jak rosną ceny. Oczywiście rodziny, które potrzebują pomocy z chorymi dziećmi, przeżywają to jeszcze mocniej – mówiła podczas finału Kasia Kieli, przewodnicząca rady Fundacji TVN, president & managing director Warner Bros. Discovery w Polsce, CEO TVN. - Bardzo się cieszę, że Fundacja TVN chociaż trochę może pomóc. Jesteśmy wielką rodziną, dlatego, że nasi widzowie są wyjątkowi. Nasi widzowie tworzą fundację. Wspomagają i odpowiadają nam za każdym razem. Dlatego tak bardzo apeluję również dzisiaj o każdy SMS, bo każda złotówka się liczy, żeby przywrócić dzieciom uśmiech, żeby pomóc też tym rodzicom, którzy są z nami dzisiaj. Obiecuję, że każda złotówka trafi do potrzebujących – zaznaczyła Kasia Kieli. Fundacji TVN udaje się pomagać już 21 lat. - W niektórych przypadkach pomoc trwa już bardzo długo, pomagamy od bardzo wielu lat. Na przykład kupujemy turnusy rehabilitacyjne, leki, pompy wspomagające oddychanie, wózki i wszystko, co możemy – mówi Katarzyna Kolenda-Zaleska. Do tej pory udało się pomóc kilku tysiącom podopiecznych. - Pomagamy poszczególnym dzieciom, na przykład tym, które są z nami w studiu czy tym, które były w zeszłym roku. Ale pomagamy też budując kliniki rehabilitacyjne czy remontując szpitale – mówi Kolenda-Zaleska. - W tym roku, tak jak w poprzednim, zbieramy na Centrum Psychiatrii dla Dzieci i Młodzieży. To pierwsze takie centrum, które powstaje w Polsce, więc prosimy o wsparcie – dodała prezes Fundacji TVN. - Chcę podziękować naszym widzom za to, że zawsze możemy na was liczyć. Nawet w momentach, kiedy pomaganie jest może nieco trudniejsze, wiemy, że Państwo nas nie opuszczą i nie opuszczą naszych podopiecznych. Życzę z całego serca nadziei i spokoju, radosnych i rodzinnych świąt – powiedziała na koniec wielkiego finału Kasia Kieli. W tym roku finał akcji uświetniły występy Roksany Węgiel i Pauli Biskup. Przypominamy bohaterów tegorocznej akcji: Maja Maja urodziła się z bardzo poważną wadą kręgosłupa i wodogłowiem. Rehabilitacja czyni u dziewczynki cuda, niestety brakuje na nią pieniędzy. Zobacz reportaż>>> Siostry Michalina i Magda - Magda jest waleczna i nigdy się nie poddaje, a Michalina jest czuła i troszczy się o innych – mówią o córkach pani Anna i pan Robert. Rodzice poruszają niebo i ziemię, by pomóc dziewczynkom, które od urodzenia zmagają się z bardzo poważnymi wadami. Zobacz reportaż>>> Bliźniaki Adrian i Kacper Adrian i Kacper urodzili się w 24. tygodniu ciąży, ze skrajną niedojrzałością całego organizmu. Wcześniaki trafiły do adopcji. Wkrótce w ich życiu pojawili się pani Elżbieta i pan Zbigniew, którzy otoczyli chłopców ogromem miłości i rozpoczęli długą i kosztowną drogę rehabilitacji. Zobacz reportaż>>> Staszek Staszek ma 10 lat, zespół Downa i różne dolegliwości. Potrzebuje intensywnej rehabilitacji, by być w życiu jak najbardziej samodzielnym. Zobacz reportaż>>>

Maja urodziła się z bardzo poważną wadą kręgosłupa i wodogłowiem. Rehabilitacja czyni u dziewczynki cuda, niestety brakuje na nią pieniędzy. Maja była bardzo wyczekiwanym przez rodzinę dzieckiem. - Snuliśmy piękne plany do ósmego miesiąca ciąży. I w ósmym miesiącu wyszło, że coś tam się dzieje źle z dzieckiem. Lekarze sugerowali, że nie będzie chodzić, że może być leżąca – opowiada Ewelina Kowalska, mama dziewczynki. - Nasze życie to walka o jej zdrowie. Ona stanęła samodzielnie na nogi dopiero jak miała ponad dwa lata. Pierwszy krok postawiła na rehabilitacji. Radość była niesamowita, wszyscy zalali się łzami. Każdy krok do przodu to jest moment do wzruszeń – opowiada pani Ewelina. 10 operacji Maja urodziła się z przepukliną oponowo–rdzeniową, wodogłowiem i stopami końsko–szpotawymi. Dziewczynka już w pierwszej dobie przeszła operację ratującą życie, a później były kolejne - w sumie aż 10. - Maja urodziła się z bardzo poważną wadą kręgosłupa i rdzenia kręgowego nazywaną otwartą przepukliną oponowo-rdzeniową. Często tej wadzie towarzyszą inne zaburzenia m.in. wodogłowie. I dzieci z wodogłowiem muszą być leczone przy pomocy założenia tak zwanego układu zastawkowego – mówi prof. Krzysztof Zakrzewski, kierownik kliniki neurochirurgii Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi. Urządzenie odprowadza nadmiar płynu mózgowo-rdzeniowego z głowy do przestrzeni pomiędzy jelitami, tak zwanej jamy otrzewnej. - Zastawka popsuła nam się już dwa razy. Pojawiają się wtedy wymioty, senność i ogólne osłabienie. Rośnie ciśnienie w głowie i trzeba szybko reagować – opowiada mama 8-latki. - Często tej wadzie towarzyszą również problemy z ruchomością kończyn dolnych. I one są często głównym powodem inwalidztwa czy dysfunkcji ruchowej. Dlatego Maja wymaga stałej rehabilitacji. Najlepiej by było gdyby to była rehabilitacja codzienna – zwraca uwagę prof. Zakrzewski. Maja porusza się na wózku inwalidzkim, dzięki ortezom potrafi pokonywać niewielkie odległości na nogach w asyście mamy, która od urodzenia całkowicie poświęciła się dziecku. Dzięki temu dziewczynka może też chodzić do normalnej szkoły. - Na co dzień tego tak bardzo nie widać, że Majka jest osobą niepełnosprawną. To jest taki wulkan energii. Jest zawsze uśmiechnięta, chętnie uczestniczy w różnego rodzaju zajęciach, łącznie z zajęciami wychowania fizycznego – mówi Stanisław Zając, dyrektor Szkoły Podstawowej im. A. Mickiewicza w Kiełczygłowie. Pieniądze na rehabilitację Mama Mai nie pracuje, jest na zasiłku. Rodzinę utrzymuję tata. Mieszkają u dziadków, by ograniczyć koszty życia, bo każda złotówka idzie na rehabilitację, która jest kluczowa dla przyszłości dziecka. Maja rehabilituje się trzy razy w tygodniu, na tyle stać jej rodziców, a powinna przynajmniej pięć. Wskazane są też turnusy rehabilitacyjne, rodzinie brakuje kilku tysięcy miesięcznie. - Rehabilitacja jest potrzebna, aby Maja była jak najbardziej sprawna, aby jak najwięcej umiała zrobić sama. Żeby choć w jakimś stopniu chodziła, ponieważ trochę chodzi i chcemy jak najdłużej utrzymać ten stan rzeczy, żeby potrafiła sobie sama przejść, żeby potrafiła koło siebie coś zrobić – mówi Ewelina Kowalska. I dodaje: - Po każdym tygodniu, po każdym jednym turnusie są duże efekty widoczne gołym okiem. - Najważniejsza rzeczą jest to, żeby utrzymać to, co jest – podkreśla fizjoterapeuta Karina Jenś. I wyjaśnia: - Wiadomo, że Maja rośnie i jej organizm w okresie dojrzewania będzie musiał pracować ze zdwojoną siłą. To, co teraz wypracujemy, będzie procentować na jej funkcjonowanie później. Można to osiągnąć codziennymi ćwiczeniami, codzienną rehabilitacją. Nie zawsze jest to jednak możliwe. - Rehabilitacja kosztuje. Wszędzie jeździmy prywatnie, z NFZ-u mało, co można skorzystać. Za wszystko płacimy sami. A im więcej zajęć tym bardziej Maja jest sprawna i tym lepiej funkcjonuje – mówi mama 8-latki. - Pamiętam, że kiedyś ktoś się gdzieś zapytał Maję, czemu jest na wózku. Powiedziała: „Bo mam chore nóżki”. Z uśmiechem na twarzy. Widać, jakie ma nastawienie, jest bardzo pozytywnym dzieckiem – cieszy się Mariusz Kowalski, tata Mai. Rodzice 8-latki starają się jak mogą, by dziewczynka w przyszłości mogła radzić sobie w miarę możliwości sama. Dlatego uczestniczy w zajęciach aktywnej rehabilitacji. - Dzieciaki uczą się u nas, w tym Maja, jak podnosić kółka wózka do góry. Jest imitacja toru przeszkód, żeby mogła się swobodnie poruszać po mieście czy terenie. Tak, żeby mogła normalnie funkcjonować – mówi Łukasz Wasielewski z Fundacji Aktywnej Rehabilitacji. - Wiele dzieci jest zamkniętych w sobie, nie chce się integrować z innymi. A Maja wręcz przeciwnie, bardzo się integruje z rówieśnikami. Jest bardzo pozytywną osóbką i mam nadzieje, że będzie jej łatwiej w przyszłym życiu – mówi Anna Płoszyńska, instruktorka Fundacji Aktywnej Rehabilitacji. - Moim największym marzeniem jest, żeby Maja była zdrowa, choć wiem, że to się nie spełni. A takie bardziej racjonalne marzenie, to żeby była samodzielna, żeby sobie w życiu poradziła, gdy mnie zabraknie – kwituje mama 8-latki. Maja i inni podopieczni Fundacji TVN potrzebują Waszej pomocy. Jak możecie ich wesprzeć? Bardzo prosto! Wyślijcie SMS na numer 7356 o treści POMAGAM (3,69 pln z VAT)

- Magda jest waleczna i nigdy się nie poddaje, a Michalina jest czuła i troszczy się o innych – mówią o córkach pani Anna i pan Robert. Rodzice poruszają niebo i ziemię, by pomóc dziewczynkom, które od urodzenia zmagają się z bardzo poważnymi wadami. Michalina i Magda od początku mają w życiu ostro pod górę. Starsza córka Greckelów urodziła się z bardzo poważną wadą serca – HLHS. To oznacza, że do życia musi wystarczyć jej połowa serca. Ma też wadę nerek, zespół Turnera i niskorosłość. Z kolei młodsza dziewczynka ma niedosłuch i achondroplazję. Michalina - O Michalinę staraliśmy się naprawdę długo. A później pojawiła się diagnoza, ale nie poddaliśmy się – mówi Robert Greckel. - O tym, że będzie chora dowiedzieliśmy się już w ciąży. I tak naprawdę to ten czas ciąży był najtrudniejszy. Jak się córka urodziła, to każdego dnia było coraz łatwiej. Mieliśmy już namacalnie dziecko, o które można było walczyć – mówi Anna Greckel. Diagnozy nie były łatwe dla rodziców. - Na początku była informacja, że jest wada genetyczna, potem wada serca. Jak zapytałam lekarza, czy ta wada serca jest poważna, to poprosił, żebym przeczytała sobie w internecie. I pierwsze, co można przeczytać w internecie, to, że 99 proc. dzieci umiera w pierwszej dobie po urodzeniu – przytacza pani Anna. Michalina miała dwa tygodnie, jak lekarze pierwszy raz operowali jej serce. Potem były kolejne operacje. Do dziś dziecko jest pod specjalistycznym nadzorem medyków. - Walka jeszcze trwa. Walka o sprawność. Przed nią wiele lat walki o siebie. Oczywiście pomożemy jej w tym, jesteśmy jej rodzicami i będziemy o nią walczyć cały czas – zapewnia pan Robert. W czerwcu lekarze z Genewy zdecydowali się operować dziecko. Pojawił się jednak duży problem natury finansowej. - Milion złotych za jej życie? Pomyślałem, że jako ojciec muszę zrobić wszystko. Zaczęliśmy zbiórkę – opowiada pan Robert. Pomogła lokalna społeczność - Kiedy usłyszałam, że trzeba coś zrobić, to nie wahałam się nawet przez chwilę. Od razu stwierdziłam, że zakładamy komitet społeczny, który musi pomóc Michalince. Wszyscy się zaangażowali, cała lokalna społeczność – opowiada Monika Urbańska. - Przy okazji przekazywania listu poleconego opowiadałem historię Michaliny. Myślę, że dużo zrobiła kwestia optymizmu Ani, Roberta i dziewczynek. Oni są zawsze uśmiechnięci, zawsze serdeczni i radośni – mówi listonosz Mateusz Wilkosz, który był zaangażowany w zbiórkę. - Piękne jest to, że mimo tego jaka jest u nich sytuacja to tam zawsze jest radość. Kiedykolwiek się do nich nie przychodzi, to oni zawsze się cieszą. Nie ma takiego momentu, że się poddają, tylko głowa do góry i do przodu – mówi Magdalena Pusch. - Uzbieraliśmy milion złotych w dwa miesiące i córka pojechała do Genewy i mimo że ma pół serca ma je naprawione – mówi tata Michaliny. Kolejne problemy Choć operacja się udała, lekarze uratowali zastawkę Michaliny, to pojawiły się niespodziewane komplikacje. Dziecko przeszło udar niedokrwienny, pojawiła się padaczka i poważne problemy z poruszaniem i mową. - Pierwsze oznaki udaru wyszły trzy dni po operacji. Zrobili rezonans i tomograf… to było ciężkie – przyznaje pan Robert. - Można zebrać milion złotych, zabrać dziecko do najlepszego ośrodka w Europie, a są rzeczy, na które nie ma się wpływu. Choćby się zrobiło wszystko, a nawet więcej niż trzeba to są rzeczy, których już nie można – ubolewa pani Anna. - Teraz doszły jeszcze problemy z wątrobą. Otrzymaliśmy wyniki krwi, które wskazują, że jest taki stopień uszkodzenia wątroby jak u alkoholika. Dużo jest rzeczy, z którymi musimy się zmagać – mówi pan Robert. Rehabilitacja Powrót Michaliny do domu to była ogromna radość i początek walki o sprawność dziewczynki. Rozpoczęła się żmudna rehabilitacja ruchowo-logopedyczna. - Z Michaliną pracujemy nad tym, żeby odzyskać sprawność po udarze, który miała w trakcie operacji. Robi bardzo duże postępy – ona chodzi, biega, skacze. Jesteśmy bardzo zadowoleni – mówi fizjoterapeuta Daria Wieczorek. I dodaje: - Aktualnie musimy wzmocnić ją mięśniowo, żeby napięcie mięśniowe było prawidłowe, więc jest trochę pracy przed nami. - Dziewczynki są zupełnie różne. Z Madzią głównie pracujemy nad niedosłuchem, ma opóźniony rozwój mowy, więc chcemy coraz bardziej poszerzać jej zasób słownictwa. U Michalinki mamy problem z tym, że jej mowa jest niewyraźna – mówi logopeda Monika Klewek-Szczepaniak. - Dla mnie to nie jest niepełnosprawność, nie używam takiego słowa. Nic też takiego nie mówię lekarzom, mówię im po prostu jakie mają wady. Każdy ma jakieś wady – mówi pan Robert. Podwójne koszty na rehabilitację, leki, dojazdy na wizyty do lekarzy i specjalistów. Nie sposób zapewnić tego z jednej pensji. Spędza to rodzicom sen z powiek, ale dwoją się i troją by dziewczynki mogły normalnie żyć. - Koszty teraz są wyższe przez leki, które przyjmuje Michalina. Ściągamy je z Niemiec. Do tego dochodzi rehabilitacja i dojazdy. Bez dodatkowej pomocy nie dalibyśmy sobie rady – mówi pan Robert. Przedszkole Rodzice starają się nie pokazywać dzieciom swoich obaw. Wychowują dziewczynki bez żadnej taryfy ulgowej. 4,5-letnia Michalina i 3-letnia Magda, we wrześniu poszły do przedszkola. - Michalina potrzebowała już tego momentu wejścia do grupy. Jak codziennie wchodzi do sali to na jej twarzy namalowany jest uśmiech – mówi Marta Świercz z przedszkola w Biedrusku. - Z każdym tygodniem widzimy postępy. To są drobne rzeczy, ale są – dodaje Marta Jakubowska z przedszkola w Biedrusku. - Rodzice bardzo chcieli, żeby dziewczynki znalazły się w przedszkolu. Rozumiem ich, tak samo i my chcieliśmy, żeby dziewczynki czuły się dobrze w przedszkolu i rozwijały dobrze – mówi Karina Grajek, kierownik przedszkola w Biedrusku. Pani Anna i pan Robert podkreślają, że istotna w tym, co się dzieje w ich życiu jest wiara w Boga. - Wiarę mieliśmy od początku, ale nie taką jak teraz – przyznaje pani Anna. - A marzenia? Dożyć takiego momentu, że to one będą się nami opiekować, na starość. Ale nie myślę o tym, jaka czeka nas droga, staram się żyć z dnia na dzień i skupiać się na tym, co jest tu i teraz. Jest dużo momentów, kiedy jest ciężko, ale wystarczy ich uśmiech – kwituje pan Robert. Michalina, Magda i inni podopieczni Fundacja TVN potrzebują Waszej pomocy. Jak możecie ich wesprzeć? Bardzo prosto! Wyślijcie SMS na numer 7356 o treści POMAGAM (3,69 pln z VAT)