Nasza akcja

- Chciałabym, żeby córeczka, choć na chwilę, skupiła wzrok na mojej twarzy. Żebyśmy sobie popatrzyły w oczy – marzy pani Barbara. Jej Lidia urodziła się prawie cztery miesiące przed terminem. Lekarze wygrali walkę o jej życie, jednak dziewczynka wciąż potrzebuje pomocy. Kiedy się urodziła ważyła zaledwie 660 gramów! To był dopiero 23 tydzień ciąży. Lidia praktycznie nie miała szans na przeżycie. Pierwsze chwile jej życia były dramatyczne: najpierw reanimowali ją lekarze ze szpitala położniczego, potem karetka zawiozła ją do Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie. Na tamtejszym oddziale patologii i intensywnej terapii noworodka przeszła jeszcze kilka reanimacji. Bardzo długo leżała pod respiratorem. Przeszła wylew krwi do mózgu. Spędziła tam pierwsze 4 miesiące życia. – Nazywamy te dzieci, swoimi dziećmi. Każdy z nas zostaje przyszywaną mamą, przyszywanym tatą takiego pacjenta. U nas tworzy się wyjątkowa więź – mówi dr Andrzej Grudzień z kliniki chorób dzieci tutejszego szpitala. Doktor był jednym z dwóch lekarzy, którzy uratowali życie Lidii. Mama dziewczynki, Barbara Iobashvili, nie potrafi opowiadać o tej walce bez łez. Wspólnie z mężem, Zviadem, przychodzili do szpitala każdego dnia. Czekali na kolejne wiadomości o stanie dziecka, rokowania, diagnozy. – Dosłownie biegliśmy do lekarzy, żeby to szybciej usłyszeć – mówi pani Barbara. Lidia miała nierozwinięty układ oddechowy, pokarmowy i nie w pełni ukształtowane serce. Przeszła dwie operacje. Pierwszą kardiologiczną, potem założono jej dreny z powodu perforacji jelita. Wystąpiła też kolejna komplikacja: zagrożenie wzroku. – Tu się rozgrywała walka o życie - mówi pani Barbara. - To były najgorsze dni mojego życia – dodaje tata Lidi. Na oddział wchodzili tyko rodzice. To, dlatego że każde zakażenie to śmiertelne zagrożenie dla wcześniaka. Wnuczki nie mogła, więc ani razu odwiedzić babcia. W tamtym czasie jedyne, co mogła zrobić, by zobaczyć Lidzię, to… wymienić telefon na nowszy model. Ten, którym posługiwała się wcześniej nie odbierał mms-ów. – Wszyscy sobie przesyłali zdjęcia malutkiej, a ja ich nie mogłam oglądać – tłumaczy Krystyna Majerczyk. Dopiero, kiedy miała już nowy, „nie-babciowy” aparat, mogła już, jak cała rodzina, każdego dnia oglądać nowe zdjęcie maleństwa. – Płakaliśmy wszyscy. Ze wzruszenia, radości. Każda udana operacja, każdy dzień, to była wielka radość – mówi babcia Lidii. Lekarze planowali leczenie od operacji do operacji. Cieszyli się, gdy Lidia zaczęła samodzielnie oddychać i jeść. – Dziś największym wyzwaniem jest narząd wzroku – mówi doktor Monika Gasińska, która również od samego początku opiekuje się dziewczynką. Retinopatia wcześniaków jest bardzo groźna. Lidia przeszła, w odpowiednim czasie, operację oczu. Mimo to, nie udało się powstrzymać odklejenia siatkówki, co grozi utratą wzroku. Dziś dziewczynka ma dziesięć miesięcy. Trzy razy w tygodniu przyjeżdża do Prokocimia na zajęcia wspierania rozwoju. Każda czynność, która zdrowemu dziecku przychodzi naturalnie u niej musi być wypracowana. Siatkówkę stymuluje się u niej specjalnymi zabawkami, świecącymi w różnych kolorach. - Chciałabym żeby, choć przez chwilę, skupiła wzrok na mojej twarzy. Żebyśmy sobie popatrzyły w oczy – marzy mama Lidii. – Tak będzie! Wszystko będzie dobrze! – przekonuje ją mąż. Lidię na pewno czeka jeszcze jedna, bardzo poważna, operacja zespolenia jelit. Teraz Lidia wciąż ma stomię. – Lekarz mówi, że to będzie ekstremalnie trudny technicznie zabieg. Mam wielką nadzieję, że uda się za pierwszym razem – mówi pani Barbara. Lidzia ma przed sobą niezwykle trudną droga. Jest nadzieja, że dzięki wsparciu lekarzy zacznie siadać, bawić się, a może nawet chodzić. Dziewczynka została otoczona wsparciem Fundacji TVN „nie jesteś sam”. Jej terapia i rehabilitacja jest niezwykle skomplikowana i kosztowna, a tylko to daje szansę na samodzielność i normalne życie. Zachęcamy Państwa do pomocy podopiecznym Fundacji TVN „nie jesteś sam”. Aby to zrobić, wystarczy wysłać SMS pod numer 7126 o treści POMAGAM (1,23 pln z VAT). Zobacz wideo na stronie UWAGI! TUTAJ

Kacper Urbaniak to podopieczny Fundacji TVN „nie jesteś sam”, który z powodu choroby genetycznej nie rośnie tak, jak jego rówieśnicy. Ma 9 lat, a wciąż jest malutki. Problemem jest utrzymanie książki, czy nawet długopisu. Choć kocha futbol, nie może pograć w piłkę z kolegami. My zabraliśmy go na mecz ekstraklasy. Chłopiec dostał też niespodziankę, która pomoże mu być bardziej samodzielnym. - Kacperek bardzo szybko zorientował się, że jest chory. Przebywał przecież już w przedszkolu z rówieśnikami, ma starszego brata. Porównuje się do innych dzieci. Ale on nie ubolewa specjalnie nad swoją chorobą. Wokół jest tyle rzeczy, które go interesują, cieszą, bawią – mówi mama Kacpra, Sylwia Urbaniak. Kości chłopca są niezwykle podatne na złamania, które mogą następować nawet samoistnie. Mimo, że ma 9 lat, wygląda jak malutkie dziecko. Jest całkowicie uzależniony od pomocy bliskich i nie może wykonywać wielu podstawowych czynności. Co nie znaczy, że nie realizuje swoich marzeń. Jedno z nich to śpiewanie. – Po reportażu w UWADZE! był szał – uśmiecha się Kacper. Chłopiec urzekł naszych widzów, a to jak śpiewa obejrzało na Facebooku blisko 300 tysięcy osób. Inną jego pasją jest futbol. – Może kiedyś, w przyszłości, będę trenerem którejś popularnej drużyny? – marzy chłopiec. Sam nie może zagrać w piłkę. Nie porusza się samodzielnie, a każdy gwałtowniejszy ruch może doprowadzić do bolesnych złamań kości. – Najbardziej brak mu właśnie chodzenia i biegania z kolegami – mówi jego mama. Kacper nigdy nie był na meczu piłkarskim. Nie widział stadionu. Nieczęsto, w ogóle, jeździ na wycieczki. – To jest problem logistyczny: foteliki, wózki – tłumaczy jego mama. Z reporterem UWAGI! Kacper pojechał na mecz Lecha Poznań. Po spotkaniu został zaproszony do szatni, gdzie zaśpiewał zawodnikom piosenkę. Ci nagrodzili go brawami. Dostał też specjalną, malutką koszulkę. – Jak będziesz tylko miał ochotę przyjeżdżaj do nas. Jesteś tu mile widziany. Zawsze zapraszamy też do nas po meczu, do szatni – zapraszali go zawodnicy. A bramkarz oddał mu swoje rękawice. To nie był koniec niespodzianek. Po powrocie do domu Kacper dowiedział się, że dostał wózek, który pozwoli mu być bardziej samodzielnym. To prezent od ucznia jednej z łódzkich szkół integracyjnych. Chociaż chciał pozostać anonimowy wiemy, że również ma na imię Kacper i jest ciężko chory. Ma rdzeniowy zanik mięśni. „Drogi Kacprze, bardzo ci dziękuję za prezent, jaki od Ciebie otrzymałem. Życzę ci zdrowia i szczęścia. Wózek bardzo mi się podoba i dzięki niemu będę mógł się samodzielnie poruszać. Pozdrawiam. Kacper. Wielka głowa. Małe ciało” – napisał w liście do niego, Kacper Urbaniak. Jednym z pierwszych podopiecznych Fundacji TVN „nie jesteś sam” był chory na białaczkę Tomek Nowakowski. Trzynaście lat temu, dzięki pomocy widzów, udało się sfinansować dla niego przeszczep szpiku kostnego. Dziś jest zdrowy. Ma żonę. Pracuje. Lubi chodzić po górach. Mówi, że cieszy się każdym dniem życia. – Pamiętaj, że trzeba mieć nadzieję, wiarę. Nie można się załamywać – powiedział Kacprowi, któremu podarował misia Fundacji TVN „nie jesteś sam”. Zachęcamy Państwa do pomocy podopiecznym Fundacji TVN „nie jesteś sam”. Aby to zrobić, wystarczy wysłać SMS pod numer 7126 o treści POMAGAM (1,23 pln z VAT). Zobacz wideo na stronie UWAGI! TUTAJ

Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Krakowie to jedna z najlepszych placówek w Polsce. To tu od pięćdziesięciu lat trafiają ciężko chore dzieci z całej Małopolski. Jednak doskonale wykwalifikowany zespół lekarzy i pielęgniarek pracował przez lata w tragicznych warunkach w nieremontowanych budynkach, gdzie nie było klimatyzacji, na salach operacyjnych temperatura dochodziła do 35 stopni i panowała niewiarygodna ciasnota . W tym najtrudniejszym okresie, kiedy brakowało pieniędzy na modernizację szpitala z pomocą przyszła Fundacja TVN „nie jesteś sam” . To dzięki niej wyremontowany i wyposażony został Oddział Patologii i Intensywnej Terapii Noworodka, na którym ratuje się życie i zdrowie dzieci urodzonych przed terminem. Bliźniaczki Emilka i Zuzia urodziły się w szpitalu w Nowym Sączu w siódmym miesiącu ciąży. Od razu decyzją lekarzy przewiezione zostały do Prokocimia. - Pierwsze trzy doby były niepewne. Były bardzo malutkie, a z takimi małymi dziećmi nigdy nie wiadomo, co będzie. Emilka pierwsze dwie doby oddychała przez respirator. Na samo wspomnienie o tym, jak je pierwszy raz zobaczyłam, to same łzy do oczu napływają. Wtedy najgorsza była niepewność, co będzie dalej - wspomina Magdalenia Ciaputa , matka Zuzi i Emilki. Na oddział Patologii i Intensywnej Terapii Noworodka trafiają wcześniaki z poważnymi problemami zdrowotnymi. Bez specjalistycznej opieki ich szanse na przeżycie byłyby niewielkie. Syn Pauliny Piętowskiej, Filip zaraz po urodzeniu przywieziony został karetką z Nowego Sącza. - Filip urodził się na przełomie 26 i 27 tygodnia. Ważył 850 gramów. Urodziłam go w Nowym Sączy, gdzie leżałam od 22 tygodnia ciąży, bo ciąża była zagrożona. Potem został przewieziony właśnie do Krakowa. Gdy zadzwoniłam potem, tego samego dnia, to powiedzieli mi, że jego stan jest już stabilny. Teraz mija już dwa miesiące, jak tu przyjeżdżam… - opowiada Paulina Piętowska, matka Filipa. Wcześniaki na oddziale spędzają nawet kilka miesięcy, aż będą zdolne do samodzielnego życia. Często nie oddychają i nie jedzą samodzielnie. Są narażone na zakażenia i liczne powikłania. Doskonale wyszkolony zespól lekarzy, chirurgów i pielęgniarek w najtrudniejszym okresie musi utrzymać dzieci przy życiu,aby z czasem, dzięki zabiegom operacyjnym, usunąć wady rozwojowe. - Lekarze na tym oddziale to są specjalni ludzie. Oni mają ogromną wiedzę i ogromne zdolności manualne. To jest działanie w miniaturze. Są to ludzie, którzy muszą w sobie łączyć pasję, zaangażowanie, muszą umieć się odnaleźć w tych trudnym warunkach. To są specjalni i fajni ludzie – mówi dr hab. med. Przemko Kwinta, kierownik Kliniki Chorób Dzieci Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie. Otwarty 25 lat temu Oddział Intensywnej Terapii Noworodka umożliwił ratowanie dzieci, które wcześniej nie miały szans na przeżycie. Zespół lekarzy miał doskonałe wyniki w ratowaniu wcześniaków, lecz przez wiele lat pracował w bardzo trudnych warunkach. Było bardzo ciasno i brakowało sprzętu. Wtedy z pomocą przyszła Fundacja TVN „nie jesteś sam”, która przekazała sześć milionów złotych na remont i nowoczesne wyposażenie. - Namówił nas do remontu docent Maciej Kowalczyk, dyrektor Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego i profesor Pietrzyk, który był wtedy szefem tego szpitala. Zagwarantowali nam, że to na pewno będzie udana sprawa, że na pewno będzie można leczyć małe dzieci, takie, których do tej pory nie leczono. Nie było specjalnego zastanawiania się czy w to wchodzić czy nie. Trzeba było im pomóc i zdecydowaliśmy się na ten remont – opowiada Bożena Walter, prezes Fundacji TVN „nie jesteś sam”. Doskonały zespół lekarzy w końcu może pracować w normalnych warunkach. Z pieniędzy fundacji zakupiono między innymi specjalistyczne inkubatory, wózki, pompy infuzyjne i kardiomonitory niezbędne do ratowania życia najmniejszych pacjentów. - My bardzo często walczymy tu o życie i poruszamy się po bardzo cienkiej linii między życiem a śmiercią. Bywa, że nie uda się dziecku pomóc. Ale ta satysfakcja gdy się udaje, gdy to dziecko nas opuszcza, gdy rośnie, jest fajne i wszyscy się z niego cieszą jest bezcenne – kończy dr hab. med. Przemko Kwinta, kierownik Kliniki Chorób Dzieci Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie. Zachęcamy Państwa do pomocy podopiecznym Fundacji TVN „nie jesteś sam”. Aby to zrobić, wystarczy wysłać SMS pod numer 7126 o treści POMAGAM (1,23 pln z VAT). Zobacz wideo na stronie UWAGI! TUTAJ